09/04/2025 Interview nieuwsplatform Studio Vrijdag 

Vandaag een interview gegeven aan Isa Russchenberg, redacteur bij het nieuwsplatform Studio Vrijdag van de Hogeschool Utrecht, die een item uitwerkt over de verkrachtingszaak waarbij een 24-jarige geneeskunde student is vrijgesproken. De opname kan je bekijken door op de knop "De reportage" te drukken. Ga ook eens kijken naar "Het vonnis".

16/04/2025 Keynote speaker International Conference on Culture, Crime and Global Challenges 

International Conference on Culture, Crime, and Global Challenges
7th Conference on cultural criminology
16-17 April 2025
Utrecht, The Netherlands

18/04/2025 Interview Dag Allemaal over Bloedrood

Vandaag een interview gegeven aan Filip Van Osselaer voor Dag Allemaal.

Lees het interview hier rustig door.

30/04/2025 Interview Het Nieuwsblad en GvA over de VBO-aanslag op 1 mei 1985

“De beelden van de aanslag krijg ik er niet uit”

Op 1 mei is het dag op dag veertig jaar geleden dat bij een aanslag van de communistische terreurgroep CCC in Brussel twee brandweerlui omkwamen. Het leven van hun collega-pompier Eric Michiels werd toen ook opgesplitst in een deel voor en een deel na de bom.

Het stuk werd hernomen in de GvA van dezelfde dag.

30/04/2025 Interview BRUZZ radio over Bloedrood

01/05/2025 Interview met Radio 1 over Bloedrood

Een interview met Leen De Witte in "De Ochtend" op Radio 1 over de strategie van de spanning en Bloedrood

23/06/2025 Interview Radio 1 "Voorproevers" - Bruno Wyndaele

02/07/2025 Lezing voor CAPS over Bloedrood

16/10/2025 Interview Radio1 - Is er een link tussen de relschoppers in Brussel en de CCC?

Interview met Ruth Roets tijdens De Wereld Vandaag over de mogelijke betrokkenheid van ex-CCC-ers bij de rellen tijdens de vakbondsbetoging van gisteren.

Beluister hier

16/10/2025 Rellen na betoging gemeenschappelijk vakbondsfront

16/10/2025 DM - Radicaal-links is in opmars, maar vormt geen front

Extremistisch geweld

De Morgen, 16-10-2025, Simon Tibo

Beschadigingen tegen een staalfabriek wegens handel met Israël, rellen op een vakbondsmars: extreemlinks geweld laait op in België. De groeperingen die erachter zitten, lijken divers. Maar experts zien er onder meer de hand in van de CCC, de groep die in de jaren 80 terreur zaaide.

''Free Gaza' en 'taxez les riches' spoten gemaskerde amokmakers op gevels in Brussel tijdens de vakbondsactie dinsdag. De kantoren van onder meer Dienst Vreemdelingenzaken werden bestookt met vuurwerk en andere projectielen.

Afgelopen weekend schuwden activisten van Code Rood het geweld niet bij protest tegen Industeel Belgium in Charleroi. Demonstranten beschadigden auto's van personeelsleden, veiligheidscamera's en elektriciteitskasten toen ze de ingang van het bedrijf blokkeerden wegens vermeende medeplichtigheid aan de genocide in Gaza. Eerder beschadigden activisten gebouwen van Syensqo en OIP.

 Wie de relschoppers precies zijn, is niet duidelijk. Voor de betoging dinsdag riepen verschillende radicaal-linkse groeperingen wel op tot actie via sociale media. Onder meer het links-extremistische Secours Rouge en de afsplitsing Classe Contre Classe.

Terreuraanslagen

Beide organisaties zijn afkomstig uit Sint-Gillis in Brussel en gelinkt aan Bertrand Sassoye, voormalig leider bij de radicaal-linkse terreurorganisatie Cellules Communistes Combattantes (CCC). Zien we de terugkeer van extreemlinks geweld in België?

"De CCC is nooit helemaal verdwenen", zegt oud-journalist en emeritus professor criminologie Paul Ponsaers, auteur van het boek Bloedrood: hoe de CCC'ers in de jaren tachtig terreur zaaiden in België en nog steeds actief zijn. "De oud-leden hebben zich aangesloten bij andere organisaties en zetten zo hun strijd verder."

Tussen 1984 en 1985 pleegde die organisatie terreuraanslagen in België. "Tegenwoordig proberen zij te verbreden naar andere linkse topics om zichzelf weer op de kaart te zetten", zegt Ponsaers.

Het jaarverslag van Staatsveiligheid uit 2023 beschrijft dezelfde dynamiek: extremisten uit het klassieke revolutionaire communisme en anarchisme zoeken aansluiting bij mainstream linkse thema's als antifascisme, ecologisme, antiracisme en feminisme.

"De tactiek is zulke 'hippere' thema's in te passen in een breder wereldbeeld. Zo vinden die onderwerpen aansluiting bij klassiek anarchistisch of communistisch denken dat nu minder breed gedeeld wordt", zegt radicaliseringsexpert Annelies Pauwels (Vlaamse Vredesinstituut).

Een voorbeeld: door de klimaatproblematiek niet meer te zien als een louter ecologisch probleem, kun je die koppelen aan een systeemcrisis van het kapitalisme. "Zo wendt men op het eerste gezicht erg verschillende thema's aan voor een strijd tegen een gedeelde vijand: het kapitalisme of het imperialisme", zegt Pauwels.

Maar één radicaal-links front? Dat bestaat niet. Je hebt enkele bredere bewegingen die ijveren voor één doel, neem de klimaatbeweging of pro-Palestijnse protesten. Vaak bestaan zulke bewegingen uit een bont allegaartje van losse individuen en activistische organisaties.

Kleinere, strakker georganiseerde extremistische cellen - zoals Secours Rouge of Classe Contre Classe - proberen die te infiltreren, beschrijft Staatsveiligheid. "Op dit moment vertonen de pogingen tot infiltratie echter weinig tekenen van structuur, organisatie en succes", zo stelt het jaarverslag.

"Omdat die kleinere cellen zich bij meerdere bewegingen proberen aan te sluiten, zie je veel overlap", zegt Pauwels. "Onderling bestaan er tussen die links-extremistische groeperingen dan ook veel contacten."

Het Brusselse medium Bruzz beschrijft hoe linkse extremisten samenkomen op café in Sint-Gillis om er activiteiten te plannen. "De oude CCC was actief in Sint-Gillis. Het communistische en anarchistische gedachtegoed is er sinds de jaren 80 nooit echt weggegaan", zegt Ponsaers.

Zijn die extreemlinkse organisaties ook gevaarlijk? Groeperingen als Secours Rouge en Classe Contre Classe sturen aan op geweld en strijd. "De dreiging van geweld neemt toe", zegt ook criminoloog Michaël Dantinne (ULg). "We leven in een tijd van polarisering, waarin extremistisch gedachtegoed aan populariteit wint. En daar geldt altijd: hoe meer leden, hoe groter de kans dat enkelingen over gaan tot geweld."

Radicalisering

Hier speelt hetzelfde patroon als bij andere vormen van radicalisering. Wanneer je je doelen niet kan verwezenlijken via betogingen of langs de stembus, neemt de bereidheid toe om over te gaan tot geweld. "Wanneer de dreiging existentieel lijkt, vinden sommige groepen geweld legitiem", zegt Dantinne.

"Bij radicaal-linkse bewegingen gaat het traditioneel om materiële schade, niet gericht tegen mensen. Toch hebben we in het verleden al gezien dat geweld altijd kan ontsporen en slachtoffers kan maken", zegt Ponsaers. Zo kwamen in de jaren 80 twee brandweerlieden om het leven door aanslagen van de CCC.

 "Het trieste is dat het bij dit soort onlusten steeds om enkelingen gaat. Ook bij de betoging van dinsdag zie je hoe een minderheid een geslaagde betoging in diskrediet kan brengen. Erg jammer, en het werkt echt niet in het voordeel van links", besluit Ponsaers.

 Staatsveiligheid beoordeelt de dreiging voorlopig als laag en acht "de voorbereiding en de planning van aanslagen vanuit dit milieu evenwel als onwaarschijnlijk".

16/10/2025 Knack - Liet ex-lid terreurgroep CCC vakbondsbetoging mee ontsporen?

‘Mij zou het niet verbazen’

 Jeroen De Preter

Wie was er verantwoordelijk voor de rellen tijdens en na de vakbondsbetoging van afgelopen dinsdag? De beschuldigende vinger gaat onder meer naar Classe contre Classe, een organisatie die niet toevallig dezelfde initialen heeft als de al lang ontbonden linkse terreurgroep CCC. Brein achter Classe contre Classe is voormalig CCC-lid Bertrand Sassoye (62), een man die volgens expert Paul Ponsaers zijn ideeën over geweld en revolutie wellicht nooit zal afzweren. ‘Zijn ideologie is compleet versteend.’

In augustus 2024 bracht het Brusselse blad Bruzz een lange reportage over Sint-Gilles, de gemeente ‘waar extreemlinks de revolutie voorbereidt’. Het artikel zoomt onder meer in op de rol van Bertrand Sassoye, voormalig lid van de terreurgroep CCC (Cellules Communistes Combattantes).

Sassoye wordt hier beschreven als de man die het lokale ‘extreemlinkse leven’ trekt. Zo schreef hij 2020 het manifest Classe contre Classe (afgekort CCC), waarin hij zo veel mogelijk linkse krachten oproept tot een revolutie. Een politiebron noemt het in Bruzz een zorgwekkend document. ‘Sassoye legitimeert geweld, bestempelt de staat als vijand en wil finaal naar een antisysteem.’

Terreur

Of de woorden van zijn manifest vandaag ook stilaan in acties uitmonden? De naam Classe contre Classe wordt, samen met Secours Rouge, alvast genoemd als één van de bewegingen achter de black block-acties tijdens en na het vakbondsprotest van gisteren. Gemaskerde, in het zwart geklede activisten lieten daar een spoor van vernieling achter en zochten de confrontatie met de politie.

Classe contre Classe en Secours Rouge opereren beiden vanuit Sint-Gillis. De spil van beide groeperingen zou, zo schrijft De Standaard, Bertrand Sassoye zijn, ‘de grootvader-inspirator’ van extreem-links in Sint-Gillis.

Over het verleden van Sassoye en zijn 3 medestanders bij de terreurgroep CCC verscheen eerder dit jaar Bloedrood, Hoe de CCC’ers in de jaren 80 terreur zaaiden en nog steeds actief zijn. De auteur, emeritus professor criminologie Paul Ponsaers, beschrijft hierin hoe Sassoye en Pierre Carette begin jaren 80 van de vorige eeuw uitgroeiden tot de leidende figuren van een extreemlinkse terreurbeweging die in twee jaar tijd meer dan twintig aanslagen pleegde. Bij één ervan kwamen twee brandweermannen om.

Sassoye werd veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf, maar werd in 2000 vervroegd vrijgelaten. In Bloedrood laat Ponsaers zien dat het verblijf in de gevangenis bij Sassoye noch Carette tot inkeer leidde.  Zo citeert Ponsaers uit een interview meteen na hun vrijlating. ‘Vroeg of laat,’ zegt Sassoye hier, ‘zal de vraag naar de revolutie en de gewapende strijd zich opnieuw opdringen.’ Waarop Carette: ‘Ik sta volledig achter de strijd van de CCC, ook achter het geweld.’ Sassoye besluit: ‘Ik sluit niet uit dat het herbegint. Nee, nee. Ik ben er zelfs van overtuigd dat het ooit zover komt. Dat het herbegint.’ Carette en Sassoye zouden elkaar na hun vrijlating ook nog regelmatig opzoeken, ook al was dat verboden.  Sassoye werd in 2008 opnieuw opgepakt op verdenking van terrorisme. Hij zou samenwerken met Italiaanse communisten waarvan werd vermoed dat ze plannen hadden om aanslagen te beramen. In 2012 werd hij vrijgesproken.

Versteend

Ponsaers gaat in zijn boek ook dieper in op de (lange) ontstaansgeschiedenis van  Classe contre Classe en Secours Rouge, groeperingen waarvan Sassoye duidelijk de spil was. Of hij dat vandaag nog altijd is of hij mee verantwoordelijk moet worden geacht voor de black block-acties, wil Ponsaers niet gezegd hebben. ‘Maar het zou me niet verbazen’, zegt hij in een gesprek met Knack. ‘Wat wel zonneklaar is, is dat Sassoye en Carette nog altijd hetzelfde denken als veertig jaar geleden.’

Na zijn vrijlating in 2000 schreef Sassoye onder een schuilnaam nog een reeks essays over de theorie van de revolutie.

Ponsaers: Hij is er nog altijd rotsvast van overtuigd dat de proletarische revolutie er moet en zal komen. Het is iemand met een compleet versteende ideologie. Die ideologie is de realiteit waarin hij leeft, en waaraan hij niet kan ontsnappen. Ik kan me ook wel voorstellen dat hij daar een aantal jonge mensen in meekrijgt. Zijn verleden bij de CCC geeft hem in een bepaald milieu ongetwijfeld een zeker charisma.  En zo’n anti-regeringsbetoging is natuurlijk een goeie gelegenheid om jonge mensen op te ruien.

Is Sassoye een gevaarlijke man?

Ponsaers: Ongetwijfeld wordt hij in de gaten gehouden door de inlichtingendiensten. Die moeten de overheden dan waarschuwen als er een reëel gevaar dreigt. Maar je kunt zo’n man natuurlijk niet zomaar oppakken. Het is – gelukkig maar – niet verboden om subversieve ideeën te verkondigen. Tussenkomen kan pas als je duidelijke aanwijzingen hebt dat er geweld gepland wordt, bijvoorbeeld omdat er verboden wapens verzameld worden of je, zoals onlangs, kan aantonen dat enkele jonge knapen een droneaanval op de burgemeester van Antwerpen aan het voorbereiden zijn.

Sassoyes kompaan Pierre Carette liet onze redactie vorig jaar weten dat hij ‘uiteindelijk gecapituleerd’ heeft. Hij zou zich op de fotografie hebben gestort.

Ponsaers: Ik hoop van harte dat dat waar is. Het zou een sterke prestatie zijn. Carette is in het verleden duidelijk gebrainwashed. Het is absoluut niet makkelijk om daarvan lost te komen en weer aansluiting te vinden bij de realiteit.

Betrand Sassoye lijkt daar voorlopig niet in te slagen.

Ponsaers: Sassoye is 11 jaar jonger dan Carette.  Hij was nog geen 18 toen hij zich aansloot bij een door Carette opgerichte, extreemlinkse commune in Sint-Gillis. Sassoye was 19 toen hij deserteerde en de clandestiniteit moest induiken. Dat betekent dat hij al op piepjonge leeftijd omringd was door een heel beperkt groepje van mensen die volkomen overtuigd zijn van het eigen gelijk. Dat maakt van hem ook wel een beetje een tragische figuur. Al is dat natuurlijk geen excuus voor geweld en terreur.